zaterdag 1 oktober 2011

Beginnen met minimalistisch hardlopen: natuurlijke stijl

Hardlopen moet eenvoudig zijn. Je trekt wat schoenen uit, of aan. Je stapt de deur uit. Opwarmen doe je al lopend. Je bent klaar als je geen zin meer hebt of de weg dood loopt. De tweede filosofie in deze reeks is gebaseerd een tweetal meer filosofische boeken. Jan Knippenberg's  De Mens Als Duurloper en Christopher MacDougal's Born To Run.

Hardlopen is een kunst
Deze statement komt uit het boek van Knippenberg. Maar wat bedoelt hij er eigenlijk mee? Het antwoord op deze vraag werd mij het meest duidelijk door het lezen van portretten van duurlopers. Daaruit blijkt dat ze allemaal hun eigen methoden hadden. Stuk voor stuk hebben ze hun eigen maniertjes. Al deze manieren werken en allemaal zijn ze uitgevonden door simpelweg veel ervaring op te doen met lopen. Door hun eigen manieren aan te houden werd de uitvinding van de moderne hardloopschoen vanzelf genegeerd.

Hoe 
"Because nobody ever told them they couldn't." Dat gaf Christopher MacDougal als verklaring voor 70-jarigen die nog voor het ontbijt een marathon afstand  neerzetten op blote voeten. Een krachtige uitspraak die me is bijgebleven. Toen mij namelijk ook niets verteld was liep ik zonder na te denken heerlijk hard.

Eigen eerste ervaringen
Mijn eerste ervaringen met hardlopen waren simpel. Ik trok gymschoenen, een oude zwembroek en een I Love New York shirt aan. Ik ging hardlopen en als ik niet meer kon draaide ik abrupt om en ging ik terug naar huis. De magnetische aantrekkingskracht van de voordeur resulteerde altijd in een eindsprint die veel voldoening gaf. Zonder te rekken dook ik onder de douche. Niks aan aan de hand. Toen raakte ik geïnteresseerd in hardlopen, kocht ik hardloopschoenen en ging alles bergafwaarts. Pijn in de schenen ontstond vrijwel direct en bleef nog jaren bij me.

Mijn ervaringen met barefootrunning
Als ik rustig begin en mijn postuur recht houd gaat alles vanzelf. Na een minuut of tien ben ik opgewarmd en kom ik in een lekker ritme. Toen ik begon met mijn vibrams deed ik van alles fout. Langzaam werd de techniek vanzelf soepeler. Pijn was een handige graadmeter voor het corrigeren van techniek.

Samenvatting
Gewoon gaan lopen kan werken. Misschien niet voor iedereen. Maar voor mij in eerste instantie wel. En net als de ultralopers uit het boek van knippenberg leerde ik van mijn eigen fouten.

Het belangrijkste wat voor deze aanpak spreekt is dat hardlopen lekker is. Leuk om te doen en goed voor lichaam en geest. Waarom zou je dan een trainingsmethode aanhangen die van dit genot zoveel mogelijk uren probeert af te schaven? Daarover meer in de Synthese.

2 opmerkingen:

  1. Echt een goeie site hoor....inspirerend en informatief..ps voor mij werkt gewoon hardlopen zonder andere doelstellingen dan lekker hardlopen ook uitstekend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. inderdaad, gewoon lekker gaan lopen en je niets aantrekken van schema's of mensen die je waarschuwen voor blessureleed etc.
    Zodra je vergeet dat je aan het hardlopen bent gaat het vanzelf.
    Met de VFF's heb ik nooit meer last van blessures of spierpijn.

    BeantwoordenVerwijderen