In Tim Ferris zijn nieuwe boek The 4-Hour Body kwam ik voor het eerst de POSE methode tegen. Ouwe koek voor de doorgewinterde hardloper. Mij gaf het echter een aantal nieuwe inzichten in de biomechanica van hardlopen.
Onlangs heb ik het nieuwe boek van Tim Ferris, The Four Hour Body, gelezen. Een erg interessant boek met radicale ideen over fitness en vele andere onderwerpen. In één hoofdstuk kijkt hij hoe zo snel mogelijk over kan gaan tot een ultramarathon als niet hardloper. Dit is een interessant hoofdstuk omdat niemand zo resultaatgericht is als Tim Ferris.
In zijn zoektocht komt hij de steeds populairder wordende POSE methode tegen. In deze methode land je net als met barefootrunning op je voorvoet. Je postuur is eveneens rechtop. Maar deze stijl van hardlopen, zeker verwant aan barefoot running, is wat bewuster opgezet. Er wordt veel aandacht gegeven aan zaken als energieoverdracht en optimale uitlijning van het lichaam.
De verschillen met barefootrunning zijn subtiel. Zoals ik het zie is de POSE methode wat minder vergevingsgezind. Het moet op één bepaalde manier. Echt veel ruimte voor een eigen stijl is er niet meer. Ik zie echter wel het nut van een aantal zaken in.
1; Meer stappen. Dit advies kom je overal tegen. Ik ga er extra op letten.
2; De hak naar de kont toe trekken. Hierdoor maak je meer gebruik van de zwaartekracht doordat je voorover leunt. Dit is voornamelijk interessant vanwege een verminderde belasting op je benen. Je trekt jezelf als het ware met je hamstrings naar voren. Ik ga hier meer nadruk op leggen.
Meer informatie
De man achter POSE is Dokter Nicholas Romanov.
The 4-hour body
Geen opmerkingen:
Een reactie posten