En voetballers dan?

Laatst keek ik per-ongeluk naar een voetbalwedstrijd en het viel me ineens op dat voetballers landen op hun voorvoet als ze hardlopen. Dat zette mij aan het denken.

Te weinig data
In het barefoot-debat wordt vaak aangehaald dat er te weinig gegevens beschikbaar zijn over de blessures van voorvoet-landers om er met zekerheid iets over te kunnen zeggen. Wereldwijd stikt het echter van de athleten die zo rennen. Bovendien worden deze mensen nauwlettend in de gaten gehouden.

De data ligt voor het oprapen zou ik zeggen. Zonder data blijft het bij anekdotaal of intuitief bewijs om te zeggen dat landen op de voorvoet geen enkel probleem is. Goed genoeg voorlopig.

Maarrr....
Deze mannen en vrouwen lopen op gras en atletiekbanen. Dat is ook meteen het voornaamste argument van de critici. Hardlopen op blote voeten strookt misschien met de evolutionaire historie van de mens. Maar de mens is juist niet geëvolueerd op asfalt en fietspaden. Eerder op savanne-gras en andere knuffelig-zachte ondergronden. Aldus de critici.

Daar durf ik tegenin te brengen dat deze mensen de extremen opzoeken. Niet alleen landen ze op hun voorvoet. Ze doen dat elke dag, lang, hard en op schoenen met weinig tot geen demping. Er zijn weinig amateurs die in de buurt van komen van die frequentie en intensiteit. Iets om over na te denken.

Overigens is voetbal één van de meest blessuregevoelige sporten in ons kikkerlandje. Ik schrijf dat doe aan al het gedraai, geschop en geouwehoer met dramatisch op de grond vallen. Maar dit terzijde.