Dit is de laatste post in mijn reeks over conditionering.Hier wil ik nog even wat op- en aanmerkingen plaatsen met als hoofdthema praktische toepasbaarheid.
Waarom 4 keer?
Ik train niet per week. Ik train vier rondes en herhaal die. Dat doe ik omdat ik voor mezelf weet dat ik dat aantal sessie nodig heb om mijn hele lichaam te trainen. Bovendien is het voldoende om de kerngebieden die belangrijk zijn voor het hardlopen te versterken en in conditie te blijven. Vooral met HIIT merk je dat een te lange pauze heel vervelend kan zijn.
Modulair
Eén van de grootste voordelen van dit trainingschema is dat er wat uit kan vallen. Zeker in het begin zul je nogal eens wat spierpijn hier of daar hebben. Als je maar één sport doet, of je oefeningen maar uit één discipline haalt, zit je stil! Je kan niks meer totdat je spieren hersteld zijn. Precies waar je niet op zit te wachten als je de smaak eindelijk lekker te pakken hebt.
Creatief
Nog een voordeel is de mogelijkheid tot vervangers. Stel je kan geen kettlebell vinden (of betalen, ze zijn reteduur!) dan kan je burpees doen. Stel je kan niet boxen dan kan je burpees, mountain climbers, hammerswings, medicineball slams, jumping jacks en noem maar op doen. De enige voorwaarde is dat een oefening één of meerdere grote spiergroepen tegelijk aanspreekt. Daardoor moet je hart extra hard pompen om al dat bloed rond te krijgen. En een hard pompend hard is nou precies wat je zoekt!
Trainingsdoel
Ik wil eindigen met een opmerking over het einddoel. Het einddoel voor mij is om lange afstanden te gaan hardlopen. Langzaam aan zal ik dus bepaalde oefeningen gaan schrappen als ik steeds langer kan hardlopen. Dat zullen voor mijn de conditioneringsoefeningen zijn. Een lange afstandsconditie is namelijk iets anders dan een interval of sprint conditie. Er zijn veel theorien die zeggen dat de twee elkaar aanvullen. Dat is prima voor top-atleten. Ik moet ook de tijd nog in de gaten houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten